Hotline Bling llPeanut

Oke plan om Keegan en Gizmo van de troon te stoten, Object een creër een reputatie in andere worden maak vrienden en win vertrouwen,Een zucht verleit zijn bek ugghh aardig zijn hij was goed in veel dingen maar dat..? ugh pass, Maar hij moest het doen als hij ooit die gizmo en keegen wilt zien vertrekken hij moest een groepje honden om hem heen zien te krijgen die hem gingen steunen  anders was hij de gene die op zijn bek ging, Zijn ogen keken rustig het kamp door oke waar moest hij beginnen uitendelijk vielen zijn ogen op een pup, Oh dog wat was zijn naam ookal weer? pipi? nut? pipo? Nee iets met pe en nut, Peanut! ja dat was het lelijk naam hij is vast zo genoemd omdat hij zo dom is als een pinda, De hond zuchte even en dwong een glimlach en liep op de hond af 'Hey Peanut! begroette hij hem vriendelijk 'Alles goed makker?' vroeg hij vervolgens terwijl hij de pup een speele por gaf, oh wat had hij hier de pest aan.

Peanut keek verwonderd naar de sneeuw die er lag. Zijn hele vacht zat inmiddels onder geplakt met wit, aangekoekte sneeuw. Hij had er net iets van een uur in gespeeld en hij was best wel moe geworden. Ook was het erg koud geworden. En toch bleef de sneeuw geweldig. Nu wou hij alleen even een pauze nemen en had hij de sneeuw gelaten voor wat het was. Hij stond nu alleen maar te kijken naar het witte oppervlak, alsof het ineens pootjes zou krijgen en weg zou lopen. Plots schrok de pup op uit zijn gedachtes toen iemand zijn naam riep. Hij keek achterom en een zwarte hond kwam op hem afgelopen. Vrolijk bewogen zijn oortjes even heen en weer. Het voelde zo goed om zijn naam uit iemands anders mond te horen. Hij wist niet waarom. Hij vond zijn naam gewoon mooi en was er dan ook best wel trots op. Maar nu moest hij de andere hond ook terug begroeten. Al moest hij dan wel even op de naam komen. 'Hoi Rune.' zei hij dan ook al snel met zijn vriendelijke stemmetje. 'Alles goed makker?' vroeg de zwarte German shepherd hem. 'Ja hoor, en met jouw?' Beleefdheid ten top. Ja, Peanut was goed opgevoed hoor. Soms dan, hij vergat af en toe nog wel eens zijn manieren hier en daar. Ach, niemand die hem zou haten als hij eens niet beleefd was. 'De sneeuw is mooi hè? Heb jij er al in gespeeld? Dat moet je wel echt doen nu het er nog ligt!' babbelde de border collie vrolijk door. Hij wachtte niet eens op antwoord en bleef maar door ratelen over de sneeuw.

Oh dog het zei zijn naam met moeite hield de reu zijn glimlach op zijn snuit hij moch niet door de mand vallen, Het beest vroeg hoe het met hem ging op een vrij wel beleefde toon ergens vond Rune dit wel irritant maar goed hij bleef glimlachten naar de pup 'Goed hoor bedankt' lachte hij vriendelijk de pup vroeg gem vervolegns of hij ooit in de sneeuw had gespeeld, Oke nu dwong hij zich zelf echt om geen opmerking te maken van 'Jij hersenloze pup! denk je dat iemand zo als ik nog in de sneeuw speelt?' of 'Hou gewoon bek met je 'heb ik al in de sneeuw gespeeld' ik heb wel iets beters te doen, maar dat zei hij niet hij glimlachte gewoon veder en knikte 'Ja heel mooi' stemde hij in met menig van de border collie 'Gespeeld? son ik own de sneeuw zowat! de reu gaf hem weer een por en gooide wat sneeuw zijn kant op, oh waar hij allemaal wel niet mee bezig was spelen met een pup als of hij een soort huishond was, Maar goed kleine honden werden grote honden en misshien was peanut nu wel nutteloos maar als hij ouder werd kon hij nog wel van pas komen.

'Goed hoor bedankt' Zie je, beleefdheid hielp echt. Rune lachte nog eens vriendelijk terug ook! Zijn ouders hadden gelijk, op deze manier maak je meer vrienden en minder vijanden. Een grijns stond nu dan ook op het gezicht van de border collie. Vervolgens begon Peanut te babbelen over de sneeuw die er was gevallen. Dat was natuurlijk ook best wel indrukwekkend. Rune stemde met hem in over dat de sneeuw mooi was. 'Gespeeld? son ik own de sneeuw zowat! antwoordde de reu terwijl hij hem een por gaf en wat sneeuw zijn kant op gooide. Peanut gooide enthousiast weer wat sneeuw Rune's kant op. Ondertussen dacht hij na over wat de reu had gezegd. Hij snapte eigenlijk niet precies wat de hond daarmee bedoelde, want wat was own? Was hij de baas van de sneeuw? Kon dat? Misschien wel! Zou hij bepalen wanneer er sneeuw viel of niet? 'Ben jij de baas van de sneeuw? Zorg je dan ook dat er sneeuw valt? Kun je het het hele jaar laten sneeuwen!' begon Peanut verwonderd. Dat laatste was niet eens een vraag meer. Dat wilde hij zelf gewoon. Het leek hem zo cool om te bepalen wanneer er sneeuw viel! Dan als hij zich verveelde kon hij sneeuw laten vallen en als hij het dan koud kreeg liet hij het gewoon weer stoppen!

'Ben jij de baas van de sneeuw? Zorg je dan ook dat er sneeuw valt? Kun je het het hele jaar laten sneeuwen!' begon  de pup verwonderd Reun zuchte even maar dwong al snel weer een glimlach op zijn gezicht 'Tuurlijk!  ik ben sneeuwgod Rune de sneeuw is mijn onderdaan en doet alles dat ik wil' Rune speelde het spel met de pup mee hij was echt een pinda zo hersenloos het was gewoon grappig aan het worden ergens begon Rune wel te twijfelen of Peanut wel no nuttig zou kunnen zijn, Rune grijzde en gaf de pup een knip oog 'Aanschouw mijn pouwer' met een snelle beweging zorgde de grote hond er voor dat er een hoop sneeuw de kant van de pup op kwam ergens hoopte dat Peanut er door zou vallen of pijn kreeg maakt niet uit hoe!  de hond grijnzde 'Alles goed Peanut boy?' vroeg de hond vervolgens op een minder vriendelijke toon en meer...donker.

Verwonderd had de kleine pup de vragen gesteld aan de zwarte reu. 'Tuurlijk! ik ben sneeuwgod Rune de sneeuw is mijn onderdaan en doet alles dat ik wil' antwoordde Rune waardoor de ogen van Peanut als het ware nog meer ging oplichten. Oh god, hij wilde ook sneeuwgod zijn! Dat was nog veel beter dan gevreesde jager van het bos! Dan kon hij alle dieren gewoon laten doodvriezen en was hij en sneeuwgod en gevreesde jager! Hij bedacht al helemaal hoe het zou gaan in zijn kleine hoofdje. 'Aanschouw mijn pouwer' vervolgde Rune en voor de pup het door had, had Rune met een snelle beweging een lading sneeuw laten opvliegen, zo over de kleine pup heen. Bijna viel hij om alleen en op het nippertje kon hij zijn evenwicht bewaren. Brr... Nu was het wel erg koud. 'Alles goed Peanut boy?' hoorde hij Rune vragen, alleen klonk zijn stem nu iets minder vriendelijk. Het klonk zelfs iets vreemder. Zou hij met opzet die sneeuw over hem heen laten vallen? De pup schudde het sneeuw van zich af voor hij antwoordde. 'Prima denk ik.' Het kwam er nu niet zo vrolijk uit. Hij had wel gezien hoe Rune zijn 'powers' had gebruikt om de sneeuw over hem heen te laten vallen. Hij had het gewoon over hem heen gegooid. Peanut was heus niet achterlijk hoor. 'Waarom deed je dat?' vroeg Peanut toen beschuldigend naar Rune toe. Als hij nou gewoon sorry zei dan kon Peanut het hem misschien wel vergeven.

Wow hij geloofde hem ook nog wat een sukkel sneeuwgod pff dat hij dat geloofde domme pup, Nu begreep Rune wel waarom de ouders hem 'peanut' noemde hij was zo dom als een pinda en navief ach het was wel amuserend misshien moest hij ook een pup nemen alleen om hem te pesten en voor leedvermaak hehe, Toen hij de sneeuw over de pup gooide en vroeg hoe het met hem ging schudde de pup wat sneeuw van hem af Rune deed moeite niet in lachen uit te barsten 'Prima denk ik.'  antwoorde de pup 'opeens' niet zo vriendelijk meer  'Waarom deed je dat?' vroeg Peanut toen Rune zette een nep bezorgd gezicht op 'Oh peanut heb je je zelf bezeert?' vroeg hij rustig en met een nep bezorgd stemmetje het boeide hem namelijk geen fuk of hij bezeert was of niet, 'Oh sorry man ik wilde je geen pijn doen' vervolgde de zwarte reu vervolegns hij deed een stap dichter naar de pup toe en keek hem met grote ogen aan 'Ja mijn onderdanen kunnen soms wat...koud aanvoelen' Rune gaf hem weer een glimlach en stak een poot naar hem uit 'Luister hoe kan ik het met je goed maken peanut boy?' vroeg hij 'vriendelijk'.

Peanut keek vragend naar Rune. Waarom loog hij nou tegen hem? Hij was helemaal geen sneeuwgod of wel? Waarom had hij dat nou gedaan? 'Oh peanut heb je je zelf bezeert?' vroeg Rune toen plots bezorgd. Oké, nu was de pup helemaal de weg kwijt. Ineens was hij weer heel lief en vriendelijk. Misschien ging het per ongeluk? Dat zou het wel zijn. 'Nee, ik denk het niet.' antwoordde Peanut maar op zijn vraag. Echt pijn had hij niet maar leuk was iets anders. 'Oh sorry man ik wilde je geen pijn doen' vervolgde hij weer en de border collie knikte alleen wat als teken dat hij het wel begreep. Niet dat hij dat echt deed, maar dat zou hij toch niet doen. 'Ja mijn onderdanen kunnen soms wat...koud aanvoelen' zei Rune weer. Onderdanen? Kon een god onderdanen hebben? Misschien wel. Hij wist het niet zo zeker. Maar ergens vermoedde hij dat het niet zijn onderdanen waren. Zijn ogen logen niet. Hij had heus wel gezien dat Rune zelf de sneeuw op liet waaien maar dat kon per ongeluk zijn geweest. Misschien kende hij zijn eigen krachten niet. 'Luister hoe kan ik het met je goed maken peanut boy?' vroeg hij toen vriendelijk. In een klap was Peanut alles vergeten wat er was gebeurd. Hij dacht even na. Want wat kon Rune voor hem doen om het goed te maken? Waar werd hij nou heel vrolijk van? Prooi. Hij werd blij van prooi. Een grijns verscheen op zijn gezicht. 'Je moet een prooi voor me vangen. En ik mag hem opeten! En als je lief bent mag je ook best een hapje.' legde hij zijn plannetje uit voor zover je dit een plan kon noemen. Ja, de pup voelde zich momenteel wel even heel geniaal.

Rune deed moeite heel veel moeite, moeite om niet in lachen uitbarsten de puppy had wel degelijk pijn. Ach hij wist niet eens wat pijn was, dit was nog niks. Toen Rune vroeg of het met hem ging antwoorde hij dat het inderdaad niet zo goed ging, Rune knikte op zijn worden.  En vroeg wat hij kon doen om het weer goed te maken, de grijns op het van de puppy was onmisbaar. Hij moest een prooi voor hem vangen, Rune haalde een wenkbrauw op. En als hij ook lief was mocht ie misschien ook een hapje,  met moeite dwong hij weer een vriendelijke glimlach op zijn snuit. 'Maar natuurlijk Peanut boy!' lachte de zwarte reu vriendelijk, en gaf de vriendelijke knik 'Wat wil je hebben jongen?' vroeg hij vervolgens, Hopelijk kwam hij niet met iets onmogelijk aan  zoals een koe ofzo dan kon hij het echt wel vergeten. Met zijn navie kop echt waren alle pups zo? hopelijk niet want deze trok al de bloed onder zijn nagels vandaan. Nou niet helemaal het was ook wel grappig om hem zo te zien, Pijn om een beetje sneeuw ach wat erg. Man hij wist niet eens wat echte pijn is. Rune zwaaide met zijn zwarte staart en boorde met zijn roodbruine ogen in die van de puppy.

Peanut had een twinkeling in zijn ogen en een grijns stond op zijn snoet toen Rune hem had gevraagd wat hij kon doen om het goed te maken. Al snel kwam hij met het geniale idee om Rune een prooi voor hem te laten vangen. Hij had honger gekregen en daarbij maakte het zien van prooi hem intens gelukkig. En misschien had hij hem dan wel niet zelf gevangen, het ging alleen maar om het idee dat hij in zijn eentje van iets kon genieten. 'Maar natuurlijk Peanut boy!' stemde Rune vriendelijk in. Gelukkig stemde hij er mee in. Het maakte Peanut alleen maar gelukkiger. 'Wat wil je hebben jongen?' vroeg Rune toen en weer dacht Peanut na. Waarschijnlijk zou iets van een koe teveel gevraagd zijn. Daarbij zou hij die niet op kunnen. Misschien een konijn? Ja, dat was een goed idee. Een heerlijk dik konijn. Waarschijnlijk was dat niet mogelijk aangezien het winter was. Peanut had geleerd dat hun prooi in de winter ging slapen en dus zouden ze niet veel eten. Zelf had hij bedacht dat hun prooi dan ook wel niet dik was. 'Een konijn.' antwoordde Peanut nu. 'Dat moet lukken, toch?'

Gelukkig vroeg de pup niet om een koe ofzo iets, een konijn ja dat moest lukken. Rune lachte naar de pup en gaf hem een knipoog ''Tuurlijk lukt dat wel'' sprak hij vriendelijk. Rune draaide even met zijn hoofd naar het uit gang van het kamp. Hij wendde zijn hoofd weer naar de pup ''Dan ga ik maar'' sprak hij vervolgens, nu niet zo vriendelijk meer nee hij klonk serieus. ''Heb je al na gedacht over wat konijn je wilt?'' Rune grijzde. ''Want weet je er zijn erg veel konijnen en straks neem ik e verkeerde mee'' de zwarte reu deed een stap dichter bij de pup. Hij gaf Peanut een por ''Of misshien zou je me wel willen assisteren?'' eigenlijk wilde Rune dat helemaal niet. een pup die hem vertelde hoe hij moest jagen oh hell no, Maar Rune ging er wel van uit dat Peanut dat leuk zou vinden en hij kwam graag in een goed boekje bij hem. Rune liep langzaam maar zeker het kamp uit ''Kom kom Peanut boy! lachte hij in de verwachting dat de pup achter hem aan kwam.

Een simpel konijntje, alles wat de pup van de reu vroeg. ''Tuurlijk lukt dat wel'' sprak Rune vriendelijk. Peanut keek blij op, gelukkig maar! Vervolgens kondigde Rune aan dat hij van plan was om te vertrekken om zijn konijn te halen. Voor hij wegliep vroeg hij nog naar wat voor soort konijn hij wilde. Dat was moeilijk. Zat er heel veel verschil in smaak? Vast niet, dus dan zou het ook niet zoveel uitmaken. 'Maakt niet uit wat voor konijn,' antwoordde hij dan ook. Hij kon onmogelijk de verkeerde meenemen. Konijn smaakte volgens Peanut allemaal hetzelfde. Bijna had Peanut zich omgekeerd om alvast te wachten tot zijn prooi naar hem toe kwam maar toen vroeg Rune of hij mee wilde. De ogen van de pup begonnen te twinkelen toen hij dat vroeg. Natuurlijk wilde hij mee! Hij vond jagen zo ontzettend leuk! Onder begeleiding mocht hij heus wel het kamp uit en ze zouden toch in de buurt blijven. Geen probleem dus. 'Ja, heel graag!' antwoordde hij dan ook enthousiast. Rune liep het kant uit en heel even dacht de pup nog na of dit een goed idee was, maar wie zou er nou moeilijk over doen? De zwarte reu riep hem nog even en vrolijk dribbelde hij er dan ook achter aan. Hij was vastbesloten goed op te letten hoe Rune zou jagen. Misschien kon hij er dan nog van leren. 'We gaan niet te ver weg van het kamp toch?' vroeg hij nog voor de zekerheid terwijl hij nog eenmaal achterom keek.