Bathing sunlight ll Dextor

Onderwerp: Bathing sunlight ll Dextor za feb 06, 2016 5:10 pm

Met rustige stappen en met haar baasje naast haar liep de prachtige hond de voertuig uit, Blue kon de zee al van ver ruiken al gingen ze vast niet naar het strand nee met dir weer? het kon alleen beteken dat ze haar baasjes jacht gingen bezoeken, Haar baasje liep rustig naar 'Baymouth Harbor' en als een brave hond liep de afghanse windhound netjes langs haar met opgeven kin en ondernaige ogen, Het duurde niet lang voordat Miss fleur de Blue de boot in haar viezier kreeg het was een grote boot en erg chic je herkende het meteen haar baasje liep er naar toe en grijde in haar tas, De hazewind hond versmalde haar ogen ugh ze hielt echt niet van de zoute geur van het water het was vies en het stinkte, Eindelijk vond de rijke vrouw waar ze naar opzoek was in haar tas en trok lichtjes aan de riem, Ze zij iets al wist Blue natuurlijk niet wat al begreep ze wel dan ze haar moest volgen, De rijke vrouw stapte op haar boot en haalde de riem van haar hond af, weer zei ze iets Blue haalde uit haar worden dat ze los mocht maar niet te ver, en met dat haalde ze de riem van de hond af en legde een bot neer en verdween in de boot, rustige ging de teef liggen een verveelde zucht verliet haar bek, geweldig een hele dag in die vieze zout lucht.

Dexie uvu

Onderwerp: Re: Bathing sunlight ll Dextor zo feb 07, 2016 7:04 pm

De hond had een flinke tijd gelopen, toen hij de geluiden van de zee horen. Meeuwen die al krijsend overvlogen en het water wat tegen gesteente knalde bij elke golf. Ook de stemmen van Hooglijven vervulde de lucht, roepend en kletsend. Dexter hoopte dat ze hem met rust lieten, want dan liet hij hun misschien ook met rust. Hij liep over een paadje heen en zag al vlug de grote ijzeren monsters waarmee ze zich op het water voort bewogen. Dexter hoopte natuurlijk stiekem dat zo'n vaartuig wel eens...zonk en dan alle mensjes erop meetrok naar de diepte. Natuurlijk hadden ze ook honden bij zich, sommige aan lijnen en sommige mochten zelfs loslopen, Dexter zou dan denken dat ze die kans namen en zich losrukten uit de klauwen van de Hooglijven en op zoek ginge naar het betere leven. Een leven zoals elke hond moest hebben. Maar nee, altijd keerde ze weer terug als de Hooglijven iets hun kant opriepen. Dexter snoof bij het zien van al die onderdanigheid en stommiteiten die zich voor hem afspeelde en ging op de best wel warme stenen liggen, toekijkend. Hij lag lekker hoog, dus kon hij een groot gedeelte van het tafereel overkijken. Het kon nooit kwaad om je vijanden te observeren. Zijn blik viel op een deftige hond die netjes met een vrouw meeliep. Ze zag eruit alsof ze nog nooit door het zand had gerold, laat staan een prooi gevangen. Dexter hielde zijn blik vast op haar en zag hoe ze stopten bij zo'n 'jacht'. Hij dacht dat de hond samen met haar 'baasje' op de boot zou gaan, maar tot zijn verbazing bleef ze achter, terwijl de vrouw zich op de boot begaf. Dexter sprong op en sprintte naar beneden. Hij wurgde zich tussen de stinkende Hooglijven, beet een keer naar een vervelend jongetje die hem natuurlijk moest aaien. Het ventje begon te huilen en de moeder draaide zich om om met een boze iets te zeggen tegen hem. Eindelijk was hij dan toch nog bij de steiger waar de hond zat. Dexter zag dat ze een bot had gekregen, waarschijnlijk zo'n nepding. ''De vrije wereld lokt je niet?''vroeg hij achter haar.