{ The fall of gentlemen . } [OPEN]

PROFILE Aantal berichten : 13 RPG posts : 4 Registratiedatum : 01-02-16

{

All that we do, all that we are ,

}

‘GOOGLE ALS JE NIET HEEL SNEL HIER KOMT DAN ZWAAIT ER WAT,’ werd er liefdevol geroepen door de blondine, welke door het bos rende met enkel een riem en een halsband in haar handen, maar zonder hond. Enkele momenten geleden had ze nog in alle rust met haar grote, witte pitbull gelopen, tot deze een eekhoorn had gespot en het einde wandeling was geweest. Hij wist immers precies hoe zo’n slipketting werkte. Leuk, want hij kon er niet zo goed mee trekken, maar als hij zijn kop op de juiste manier naar beneden mikte… Juist, ja. Dan was hij vrij.

Met de overleden eekhoorn in zijn bek en een trotse uitstraling huppelde de huishond dan ook door het bos, terwijl het gegil zijn oren vulde. Ja, ja. Snel genoeg zou hij naar terugkeren, maar voor nu had hij het buiten prima naar zijn zin. Immers had deze jongedame lang niet het respect dat zijn Felicity had. Voor haar zou hij door het vuur gaan, maar deze jonge blondine had zich nog lang niet bewezen.

Eenmaal aangekomen op een rustigere plek, wierp de hond zich op een omgevallen boomstam en legde hij de eekhoorn voor zich neer. Zijn staart ging zacht heen en weer, terwijl hij er naar bleef kijken. Honger had hij niet, het was de jacht zelf geweest die hem interesseerde. Immers kreeg hij elke dag een bak vers paardenvlees. Dit smerige vlees ging er bij hem niet in.

{

begins and ends with ourselves .

}

Vanuit zijn ooghoek zag de pup een stukje vacht. Misschien wel een dier! Een konijn misschien wel. Hij wilde er op gaan jagen! Vlug draaide Peanut zijn kop om om te zien waar het vachtplukje vandaan was gekomen. Toen zag hij tot zijn grote teleurstelling dat het zijn eigen stomme staart was geweest. Hij begon te grommen naar zijn staart en probeerde er naar te happen alleen gaf hij het spelletje snel op. Hij zou zijn staart nooit te pakken krijgen.
Het was inmiddels vaker gebeurd dat hij zijn staart als een ander diertje had aangezien. Elke keer wou hij dan achter zijn staart aangaan, maar nooit had hij die te pakken gekregen.
Teleurgesteld in zichzelf slenterde Peanut door. Hij had niet eens meer zoveel zin om nu nog andere dieren te zoeken. Waarschijnlijk hadden ze zich allemaal al verstopt.
Stiekem keek de border collie nog om zich heen. Toen ineens zag hij een stukje wit vacht op een boomstam zitten. Hij viel al in een aanvalshouding en wilde er net op afrennen toen hij zag dat het een andere hond was. Deze leek ouder dan dat hij was. Of in ieder geval was hij groter. Geen goed idee om zomaar andere honden aan te vallen. De pup besloot nog iets dichter bij te komen. Nieuwsgierigheid won het altijd van angst, al was hij niet snel bang. Zo nu ook niet toen hij de hond naderde. 'Hallo!' zei Peanut vrolijk toen hij eenmaal naast de boomstam stond. Toen pas viel hem de eekhoorn voor de hond op. Zijn ogen werden groot. 'Wauw! Heb je die zelf gevangen?' vroeg hij ongelovig. Eekhoorns waren moeilijk te vangen. Volgens Peanut leefde ze in struiken en konden zichzelf goed verstoppen. Daarom was hij erg onder de indruk nu.

PROFILE Aantal berichten : 13 RPG posts : 4 Registratiedatum : 01-02-16

{

All that we do, all that we are ,

}

De vraag of hij het kleine, weerloze beestje zelf gevangen had, bereikte de oren van de grote reu. Zijn ogen dwaalden af, terwijl hij zijn poot beschermend voor zijn prooi legde, klaar om het te beschermen van degene die de beslissing gemaakt had om in zijn buurt te komen. Het feit dat het een hoge puppenstem was, drong pas tot hem door toen hij het miezerige wezentje zag en onmiddellijk verzachtte zijn houding, terwijl zijn mondhoek in een kleine glimlach omhoog trok - iets wat ze absoluut van de mensen overgenomen hadden.
“Het is een zachte winter, dus ze zijn niet zo snel op het moment,” sprak de reu kalm. Of terwijl: de beesten waren blijven eten, zonder de stoffen echt te verbruiken. Daarbij zorgde het warme weer ervoor dat er genoeg zaden en noten voor het oprapen lagen.. Wat resulteerde in hele domme, dikke eekhoorns. En veel eten voor de zwerfhonden die normaal nooit zo’n wezentje te pakken zouden krijgen.
“Het is niet slim voor zo’n uk om alleen buiten rond te lopen,” merkte Google op, na kort zijn neus in de lucht te hebben gestoken. Geen geur van een moeder dichtbij… Of wel?

{

begins and ends with ourselves .

}

“Het is een zachte winter, dus ze zijn niet zo snel op het moment,” legde de hond hem uit. Peanut snapte niet helemaal waardoor dit kon komen. Waarom zou een eekhoorn langzamer zijn met een zachte winter? Ach, wat maakte het ook uit. Misschien kon hij het eens proberen om zo'n beest te vangen. Als de winter toch zacht was dan kon hij er ook eentje te pakken krijgen. “Het is niet slim voor zo’n uk om alleen buiten rond te lopen,” merkte de hond toen op. 'Hoezo niet?' vroeg Peanut. Het was toch veilig in het bos? Alleen moest hij oppassen voor de grote dieren, zoals herten. Maar verder was het veilig, dacht hij tenminste. 'Het is toch veilig in het bos?' vroeg hij nu ietsje onzeker. Zo meteen leefde hier iets heel gevaarlijks en zou hij opgegeten worden. De jonge pup was niet snel bang, maar dit vond hij geen leuk idee. Zo zou hij zich niet lang veilig meer voelen.

PROFILE Aantal berichten : 13 RPG posts : 4 Registratiedatum : 01-02-16

{

All that we do, all that we are ,

}

Het was veilig in het bos. Een geamuseerde snuif verliet de neus van de witte reu, terwijl hij één wenkbrauw optilde. “Veilig?” echode hij, terwijl hij nogmaals geamuseerd snoof. “Het is nooit veilig, uk. Er lopen genoeg gekken rond die het slechts als een spelletje zien om achter je aan te jagen,” merkte hij met licht amusement op. Hij had immers in een gebied geleefd waar vechthonden dagelijkse kost waren. Hij had zelf nooit problemen gehad, maar nu was het natuurlijk ook zo dat hij een kans maakte. Felicity had altijd krachttrainingen met hem gedaan en dit was iets waar zijn nieuwe eigenaar mee door wilde gaan, maar dat was iets wat niet zou gebeuren, tot ze zijn respect zou hebben gewonnen. Voor nu mocht ze van hem zelf in die boom gaan hangen.

&&" Laat, sorry >n<

{

begins and ends with ourselves .

}

De hond had het woord veilig nog even herhaald. Peanut begon zich steeds onzekerder te voelen over het feit dat hij veilig was in het bos. “Het is nooit veilig, uk. Er lopen genoeg gekken rond die het slechts als een spelletje zien om achter je aan te jagen,” vertelde hij vervolgens. Peanut keek ietwat ernstig naar de grond. Hij voelde zich beschaamd door het feit dat hij hier niet vanaf wist. Waarom zouden anderen ook achter hem aanrennen als een spelletje? Hij besefte zich toen dat hij hetzelfde deed bij dieren die kleiner waren dan dat hij was. Zoals bij muisjes. Hij had alleen zelf nooit nagedacht over het feit dat hij ook opgejaagd kon worden. 'Maar dat betekent... Ik kan dus niet leven in het bos?' vroeg hij toen aan de andere hond alsof die het antwoord wel wist van waar hij moest leven. Peanut was even de weg een beetje kwijt. Was de pack dan ook niet in gevaar? Nee, vast niet. De pack was sterk. Hij zelf alleen niet. Het feit stak hem nogal. Hij wilde ook sterk zijn! En als hij in het bos niet veilig was, waar dan wel? 'Waar ben ik wel veilig dan?' vroeg Peanut weer.

PROFILE RPG SHEET

» This is me{Open}
» Here for the hunt [open]
» leaving you to rot ll Open
» Stealing it [open]
» CARETAKER OF THE RUINS | OPEN