Awkward deer arrived

Waar was Erosa? Waar was zij? Waar waren haar baasjes? Wat gebeurde er? Vragend keek ze teef om zich heen. "Nepthys, kom maar," sprak een vrouw vriendelijk tegen haar. Ze had een snoepje in haar handen, iets wat de jonge teef natuurlijk niet kon weerstaan. Wat wankel door de autorit wandelde de jonge Borzoi richting de vrouw. Ze was sowieso erg wankel door haar hoge poten, al kon ze dan wel weer rennen als de beste. Toen de twee het huis in verdwenen rook de windhond meteen dat ze niet alleen was. Een andere ziel leefde in dit huis. Er werd dan ook een naam geroepen. De Borzoi keek wat nerveus om zich heen. Wat ging dit worden? En waarom was het hier zo verdomde klein? Hadden ze wel een tuin? Wat verbaast keek de extreem grote teef om zich heen. Help!

- Quinn alleen!

Haar baasjes waren vroeg in de ochtend weg gegaan en waren na al die tijd nog steeds niet terug gekomen. Ergens begon Lilith zich wel zorgen te maken om de mensen waar ze om gaf. Waar waren ze? Ging alles goed met ze? Doordat ze zo bezorgd over ze was, was ze naar het raam gelopen om op de vensterbank te leunen met haar twee voorpoten. Doordat ze dit deed was ze groot genoeg om uit het raam te kijken en te kunnen zien wat er zich allemaal buiten afspeelde. Ze keek net een aantal seconde uit het raam om te zien hoe de welbekende auto het erf al op reed. Enthousiast begon ze te blaffen toen ze zag dat haar baasjes de auto uitstapte, maar er stapte nog iets anders uit de auto. Een ho-... wacht wat?! Verstijfd keek ze naar de grote hond die mee werd gebracht door het vrouwspersoon. Geschrokken door de grote van de hond hield ze haar adem in. Dit kon niet waar zijn... "Nepthys, kom maar," hoorde ze haar bazin tegen de hond zeggen. Nepthys was dus de naam van de grote hond die zomaar 'haar' huis durfde te betreden. Toen de voordeur met een klap werd opengegooid duwde ze zichzelf van het venster af om richting de andere hond te rennen, ondertussen laag grommend. Indringer indringer!

De borzoi stond een beetje te wankelen op haar hoge hertenpoten. Ze was te vergelijken met een bambi die net geboren was, een die amper om kon gaan met die verschrikkelijk lange benen. Een beetje dom stond ze daar te stuntelen, proberend niets omver te lopen. Blijkbaar vonden die stomme mensen het erg amuserend, want ze stonden een beetje dom te lachen daar. Haar spitse neus was wat omlaag gebogen en ze keek naar de mensen. Toen ineens een lage grom hoorbaar was sprong ze bijna de lucht in van schrik, al schaamde ze zich gelijk kapot toen ze zag waar het uit gekomen was. Een kleine, schattige pup. Een beetje ongemakkelijk keek Nephy naar de jonge pup. Ze was nu ineens in haar huis gekomen, wat natuurlijk niet al te fijn was voor de pup. "Eh hallo? Ik ben Nepthys, wie ben jij?" vroeg ze, terwijl haar mondhoeken wat omhoog gingen. Een kleine glimlach ontstond er op het gelaat van de reusachtige borzoi, welke nu ging zitten en naar de pup keek. Wat gebeurde er allemaal? Waarom was ze niet bij Erosa en haar baasjes?

Een reusachtige hond kwam 'haar' huis ingelopen samen met haar baasjes, iets waar ze niet blij mee was. Laag grommend kwam Quinn dan ook richting de hond gerend om recht voor haar te gaan staan. Wat deed ze hier? Waarom hadden haar baasjes haar hier gebracht? Bleef ze hier of ging ze zo weg? De grote hond leek van haar gegrom te schrikken aangezien deze zowat een gat in de lucht uit schrik had gesprongen. Ha! Dat al haar wel leren! Door de reactie van de hond bleef ze door grommen, iets waar de mensen duidelijk niet blij mee waren."Quinn koest!" werd er kwaad haar kant op geroepen. Met tegenzin hield ze haar mond maar om met haar bruine oogjes naar de hond te kijken. Rot toch op. "Eh hallo? Ik ben Nepthys, wie ben jij?" De hond glimlachte zwak na haar voorstel waardoor Quinn de scherpe rijen tanden kon zien. Die wilde ze liever niet in haar nek voelen.. "Quin is de naam," mompelde ze dan ook zachtjes om naar de hond te kijken. Oké nu mocht ze wel weer weg gaan hoor. "Ah wat fijn dat jullie het nu goed kunnen vinden met elkaar. Dat is maar goed ook want jullie zijn vanaf nu huisgenootjes!" Wacht wat?! Huisgenootjes met een hond die 100 keer zo groot was als zijzelf?!

Toen de mensen de jonge pup waarschuwden voelde Nepthys zich ook aangesproken. Wat, wat deed ze fout? Een beetje ingedoken keek ze van de mensen naar de pup. "Rustig maar Nepthys," sprak de vrouw met een vriendelijke stem, waarna ze haar hand even over de schouder van de grote borzoi liet gaan. Toen de pup zich voorstelde als Quinn knikte de teef. "Aangenaam kennis te maken.. Quin," sprak de teef voorzichtig met een twijfelende toon. Was ze nou serieus bang voor een kleine pup? Good job Nepthys. Twijfelachtig keek ze om zich heen. De twee mensen liepen naar een deur en opende deze. Een tuin? Great! Voorzichtig trippelde de teef naar buiten. Ze hield nog altijd de pup strak in de gaten. Dat ding was echt heel eng man.