Dear Rabbit{Rune}

PROFILE Aantal berichten : 34 RPG posts : 6 Registratiedatum : 31-01-16

Met een enorme snelheid schoot ze achter het konijn aan, blij weer zo'n beest tegen te komen. Met haar snelheid waren ze natuurlijk gemakkelijke te vangen dan voor honden die van nature niet zo snel waren, bovendien was ze er dol op. Afgelopen dagen had ze muisjes gegeten, die natuurlijk niet echt vullend waren. Jagen bleef moeilijk en Dasher zag geen schaamte in het eten van afval en restjes soms, ze moest tenslotte overleven. Nu had ze haar geluk beproeft bij de boerderijen, een plek waar ze als Huishond wel eens vrij mocht gaan rennen. Vreemd genoeg had ze toen nooit de neiging gehad om weg te gaan. Ja, ze was wel eens afgedwaald, maar als haar baasje haar riep kwam ze altijd weer terug. Dat was niet zo geweest op die ene dag en misschien was dat wel de reden geweest dat ze niet meer terugkeerde. Het konijn maakte plotseling een scherpe bocht en Dasher moest zelf ook vlug van richting veranderde. Inmiddels begon ze erg moe te worden en wou ze het stiekem al opgeven en dat konijn zijn vrijheid gunnen. Toch, haar knorrende maag spoorde haar aan en ze trok nog een laatste snelle sprint, om vervolgens tot haar verbazing het konijn in te halen. Ze struikelde er bijna over en beet hem in de nek. Vermoeid viel ze neer, het tegenstribbelde dier stevig vasthoudend. Even twijfelde ze, de angst in zijn ogen ziend. Toch maakte de jager weer meester van haar en drukte ze het arme beestje op de grond, waarna ze de nek doorbeet. 'Sorry, maar ik moet nou eenmaal eten'mompelde ze tegen het stuiptrekkende konijn. Toen hij helemaal stillag begon ze aan haar maal.

Het kon hem echt niks schelen, hun hadden genoeg kippen en hij had honger ze konden best wel 1 kip of 2 missen. Die mensen hadden altijd genoeg eten, Met rustige en voorzichtige stappen liep de zwarte reu een van de vele boerderijen op. Hij wist dat hij voorzichtig moest zijn de mensen dachten geen twee keer na als ze hem een van hun kippen zag stelen. Nee ze zouden hem dan gelijk dood schieten. Onopvallend probeerde de zwarte reu zich te bewegen door de witte sneeuw dankzij zijn zwarte vacht en de witte omgeving was het lastig om niet gezien te worden. Opeens vielen zijn ogen op een bruin met zwarte teef ze rende achter een konijn aan, Snel maakte hij zijn weg naar de teef toe, makkelijk zo zij deed al het werk en hij kon de konijntje van haar stelen. Hij stopte toen hij zag dat de teef de konijn in de nek beet en het beeste tegen de grond drukte. Geamuseerd keek de zwarte reu toe 'Sorry, maar ik moet nou eenmaal eten' hoorde hij de teef mompelen, Rune hees zijn wenkbrauw wat zij ze nou? zij ze nou sorry? tegen een konijn!? Rune kwam weer wat dichter bij en gromde zachtjes om zijn aanwezigheid bekend te maken ''Zeg je nou sorry tegen een konijn?'' gromde hij laag ''konijn verdienen geen medelijden ze zijn geboren om gedood te worden'' ging hij veder.

» Rune