All these broken bottles

Onderwerp: All these broken bottles zo jan 31, 2016 10:31 pm

Haar poten hadden haar naar deze plek gebracht. Zakjes gingen door de wind en de dingen die ze hier zag liggen verbaasden haar nog altijd. Het was niet bepaald wat je noemde een mooie plek. Nou het lag er natuurlijk aan waar je naar op zoek was. Rue liep hier in de hoop iets bruikbaars te vinden, al wist ze niet eens waarvoor. Haar bruine ogen gingen over het vele vuil terwijl ze ook wel goed voor haar bleef kijken. Ze moest goed kijken waar ze haar poten neer kon zetten, want er waren scherpe dingen op deze plek. Met een zucht liep ze om een nieuwe berg plastic tassen met allemaal spullen van de mensen en een soort grote bak. In de bakken zaten meer van die tassen. Was waarschijnlijk om het een beetje op orde te houden. Niet echt gelukt. De geur hier was sowieso niet zo fijn om in je neus te hebben. De zwart-witte teef ging stilstaan en keek achterom. Dit had geen nut, bedacht ze zich. Na een korte pauze draaide ze zich dan ook om om haar eigen voetstappen weer terug te volgen over het bevroren vuilnis. Een geluid klonk echter, het leek alsof er iets viel. Vast iets van de hogere stapels plastic, maar Rue ging toch stilstaan met één voorpoot in de lucht. Een witte plastic tas ging voor haar langs als een stuk tuimelkruid in een cowboyfilm. Haar voorpoot zette ze weer neer en gelijk schoot er een pijn door haar poot. Geschrokken tilde ze het op om een stuk glas te zien zitten. Ze had moeten kijken, ze was dom geweest. Haar ogen gingen snel over de omgeving heen. Hoe kreeg ze het stuk glas eruit zonder dat het al teveel pijn deed?

OOC -- 'Een account van Chrissy' eerste post

Onderwerp: Re: All these broken bottles zo jan 31, 2016 11:23 pm

Als Viper geen zwerver was, kon je niemand een zwerver noemen. Met alle plezier groef ze in de hopen met afval, zoekend naar de juiste maaltijd. Ze was een goed gevoede teef, niet te dun, maar ook zeker niet te dik. Je zou niet zeggen dat ze een zwerver was, maar eerder een iets te dunne huishond. De jonge teef leefde al heel haar leven op straat en kwam dan ook nooit in het bos. Ze was een dief, stal van mensen door eventjes onschuldig te kijken en groef in het afval alsof ze zocht naar de bal die ze al eeuwig miste. Ze kende alle plekken in de stad en op de vuilnisbelt uit haar hoofd op te noemen en zou je een perfecte rondleiding kunnen geven voor als je eten zocht. Ze begon een spelletje te maken van eten zoeken, welke maaltijd was het beste van die dag, en had ook zat andere spellen bedacht. Hoe kan ik die tas stelen, hoe kan ik dat eten stelen, hoe kan ik de bal van die hond aan die riem stelen. Ze had alles al wel geprobeerd en het stelen ging steeds beter.
Steeds opnieuw viel er eten van de hoop. Ze had inmiddels haar eigen hoop eten gemaakt, al was ze ook al uren aan het rond zoeken. Ze had verse verpakkingen met worst gevonden, een halve kalkoen, snoep, fruit, vis. Ze had inmiddels alles wel gevonden. Met een brede grijns op haar gelaat wandelde ze van de heuvel afval af en zocht ze het beste eten. Eigenlijk wilde ze alles eten, maar dat kreeg ze nooit op. Daarom schoof ze alle shitty dingen opzij en claimde ze een soort van de rest door het stuk voor stuk te verstoppen. Ze liet enkel een stuk kippenbot liggen, want daar wilde ze wel even aan knagen later. Vrolijk huppelde de stafford rond op de vuilnisbelt, zoekend naar een plek om aan der bot te knagen, maar toen er iets viel, moest ze meteen gaan kijken. Met het bot in haar bek ging ze op het geluid af. Het was glas. Dat wist ze zeker. Toen ze een andere hond zag, wist ze ook meteen dat er iets mis was. "Yo, alles goed?" Nee, natuurlijk was niet alles goed. God, Viper. "Oh, dat glas ziet er niet echt goed uit, kan ik je helpen?" haar stem was nogal vervormd door het bot in haar bek, maar daar dacht ze niet over na. Ze wachtte op een antwoord van de teef, want wie weet. Misschien wilde ze helemaal geen hulp en kreeg ze ineens agressieve neigingen.